Handmassage bij dementerende ouderen hoe bijzonder is dat?

Twee x per maand geef ik handmassage aan dementerende ouderen.

Even persoonlijke aandacht en een ontspannende massage van de handen, laag drempelig en met een heerlijke geurende olie komen deze mensen soms weer even terug in het nu en ze herkende sommige geuren van vroeger.
Elke keer ga ik met nog meer plezier naar ze toe.
Het ene moment ben ik ontroerd, het andere moment heb ik heerlijke gesprekken.
Wat moeten deze mensen toch doorstaan. Maar ook hun naasten.
Die ondeugende pretoogjes die je af en toe krijgt, die praatjes maar ook hun besef dat ze dingen vergeten.

Even is het besef er weer, van de tijd met paard en wagen

Een meneer op één van de woningen; ‘Soms hé, heel soms, moet ik zo diep nadenken om me te herinneren of ik kinderen heb en hoe ze heten dan moet ik even diep graven, want ja mijn geheugen laat me soms zo in de steek
En een minuut verder vertelt hij over zijn leven als boer, hoe hij dat doet met paard en wagen.

Dit raakt mij en ontroert mij. Want daar is dan wel heel even het besef geweest.

Een mevrouw vroeg mij of ik mee ging zwemmen in de Berkel, ik heb haar vriendelijk bedankt en verteld dat ik niet van vissen hou. Waarop zij mij weer vertelde dat die banger zijn voor mij dan ik voor hun.
Bleek na een gesprek met de verzorgster dat ze vroeger heel veel zwom in de Berkel.

Oprecht contact, het aanraken zorgt voor een traan

Een man heeft een enorme indruk bij mij achter gelaten.
Hij bedankte mij na afloop voor mijn aandacht aan hem, slik?
Nou moet ik heel eerlijk zeggen dat hoe dit Woonzorgcentrum het doet, echt geweldig is hoor. Met zoveel zorg en aandacht. En daar mag ik een deel van uit maken.
Hoe mooi is dat?
Handmassage geven bij dementerende ouderen.

De één geniet in stilte en de ander met veel complimentjes.
Een bewoner heeft mij in het bijzonder geraakt.
Liggend in bed moeilijk mee te communiceren maar zo voelbaar dat hij er is.
Hij heeft mij geraakt en laten voelen hoe belangrijk dit is, de één op één aandacht die hij op dat moment kreeg. De aanraking, ik pakte zijn hand maar hij die van mij ook, oprecht aanraken.
De traan over zijn wang.
En na mijn dank je wel, de hand die mijn hand weer even bewust aanraakte. Pffff ik voel het nog steeds. Wat een dankbaarheid. Hij was weer even in het hier en nu, het was maar heel even maar zo puur.

 

Lieve groet Annemieke Oldenkotte

www.liefvoorjelijf.nl